Previous Page  20 / 36 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 20 / 36 Next Page
Page Background

18

BİLANÇO

hemen tüm OECD ülkelerde

artış gösterdi, hem 2000’de

düşük olduğu Kore, Portekiz

gibi ülkelerde, hem de zaten

yüksek sayıların bulunduğu

İsviçre, Norveç ve Danimar-

ka’da.

Bu büyümenin büyük bölü-

müne tıp ve hemşirelik eğitim

ve öğretim programlarına öğ-

renci girişlerindeki önemli ar-

tışlar neden oldu. Göçmen

doktor ve hemşireler de artışa

katkıda bulundu. 2013-2014

döneminde OECD ülkelerinde

faal doktorların yüzde 17’sini

yabancı eğitim almış olanlar

oluşturuyorlardı, hemşirelerin

ise yüzde 6’sını. Dışarıda eği-

tim almış doktorların üçte bi-

rini OECD ülkelerinden ge-

lenler oluştursa da, aralarında

zaten ciddi açıklarla karşılaşan

Afrika’daki düşük gelirli ül-

kelerden gelen çok sayıda

doktor da bulunuyordu.”

Türkiye’de 2000 yılında 85

bin 242 doktor bulunuyordu,

bunların 55’i yani binde 1’i

yabancı ülkelerde öğrenim

görmüştü. Doktor sayısı

2006’da 104 bin 475’e çıktı,

bunların 240’ı yani binde 2’si

yabancı ülkelerde eğitim

görmüştü. Doktor sayısı

2013’te 133 bin 775’e yük-

seldi, doktorların 261’i yabancı

ülkede diploma almıştı, oran

değişmedi.

Tabip odalarının “yabancı dok-

tor görevlendirilmesine” yıl-

lardır karşı çıktığı Türkiye’de

bin kişiye düşen pratisyen

doktor sayısı 1.8, Şili’de 1.9.

Nüfusu az Yunanistan

OECD’de kişi başına en fazla

sağlık görevlisi düşen ülke.

Yunanistan’da bin kişiye 6.3

doktor düşüyor. Yunanistan’ı

Avusturya, Norveç ve Portekiz

izliyor. OECD ortalaması ise

bin kişiye 3.3.

Raporda Türkiye hakkında şu

bilgiler yer aldı:

“-OECD ortalamasında bin

kişiye düşen doktor sayısı

2000’de 2.7 iken, 203’te 3.3’e

yükseldi. Büyüme özellikle,

2000’de düşük düzeyle baş-

layan ülkelerde (Türkiye, Kore

ve Meksika) fakat aynı za-

manda 2000’de de yüksek ra-

kama sahip Yunanistan ve

Avusturya gibi ülkelerde de

hızlı oldu.

-2013’te OECD ülkeleri ara-

sında kişi başına düşen doktor

ve hemşire sayısı konusunda

büyük farklılıklar vardı, bu

sadece sağlık harcaması çe-

şitliliklerini değil, sağlık hiz-

metleri sunumunun organi-

zasyonunu da yansıtıyordu.

Farklılık, bin kişiye 2’den az

doktorun bulunduğu ülkeler

Türkiye ve Şili’den, bin kişiye

dörtten fazla doktorun bulun-

duğu Yunanistan, Avusturya,

Norveç, Portekiz ve

Almanya gibi ülkeler arasında

değişiyor.

-Kişi başına en az hemşire

Türkiye, Meksika ve Yuna-

nistan’da bulunuyor, en yüksek

ise İsviçre, Norveç, Danimarka

ve İzlanda’da.

-OECD ülkelerinin çoğunda

2005-2013 arası mezun olan

hemşire sayısı arttı. Bu artış

özellikle Şili, Meksika, Po-

lonya ve Türkiye gibi ülkelerde

istikrarlı oldu.

-Dışarıda eğitim görmüş sağlık

işçilerinin oranı açısından da

OECD ülkeleri arasında önem-

li farklılıklar bulunuyor.

2014’te yabancı ülkelerde eği-

tim görmüş doktorların oranı

Türkiye, Polonya, Estonya ve

Çek Cumhuriyeti’nde yüzde

3’ten az, İsrail ve Yeni Ze-

landa’da yüzde 40’tan fazla.